Oświetlenie Koehlera

Ta konfiguracja, wynaleziona w 1893 roku przez Augusta Köhlera, jest bardzo przydatna w przypadku każdego rodzaju mikroskopii. Zapewnia jednorodne oświetlenie próbki z dowolnego niejednorodnego źródła światła. Obraz źródła oświetlenia (np. żarnika lampy) nie jest zatem widoczny na próbce. Dwie przysłony mogą być używane do zmiany natężenia i apertury numerycznej (NA) lub pola widzenia oświetlenia. Druga przysłona jest szczególnie korzystna, ponieważ można ją zamknąć, aby ustawić ostrość próbki. Jeśli krawędzie przysłony są ostre, próbka również jest ostra. Jest to również określane jako konfiguracja 4f, ponieważ stosuje cztery ogniskowe w odległości.